Opis
W książkach akwarystycznych możemy spotkać ten gatunek pod nazwą Labeo bicolor (Epalzeorhynchus bicolor). Jest rybą bardzo żywotną i przydenną. Często przebywa również w środkowych partiach zbiornika, najczęściej kręci się wokół roślin i kryjówek. Regularnie pływa tuż przy liściach zjadając glony. Bardzo ciekawie wygląda, gdy zjada glony ze spodniej części liścia. Budowa jego ciała i wygląd jest ściśle związany ze środowiskiem życia, jakim jest strefa przydenna. Płetwa ogonowa koloru czerwonego lub pomarańczowego, zaś reszta ciała jest czarna. Osobniki młode posiadają końce płetw piersiowej, grzbietowej i odbytowej koloru białego. Posiada dwie pary wąsików, ułatwiających poszukiwania pokarmu. Rozróżnienie samca od samicy jest bardzo trudne. Najprawdopodobniej samice mają pełniejsze partie brzuszne. Grubowarg dwubarwny przy odpowiednich warunkach hodowlanych wygląda olśniewająco. Jakiekolwiek niespełnienie jego wymagań hodowlanych, na przykład nieodpowiednia woda, dieta, wnętrze akwarium, uwidaczniane są poprzez bledniecie intensywnie czerwonej płetwy, poszarzenie aksamitnoczarnego ciała.
Największym błędem popełnianym przez akwarystów jest umieszczanie tej pięknej ryby w towarzyskim akwarium. Grubowarg dwubarwny zupełnie się do niego nie nadaje, ze względu na swoje agresywne zachowanie w stosunku do przedstawicieli innych gatunków, a także wobec innych grubowargów. Już bardzo młode grubowargi toczą gwałtowne walki o swe terytorium, a ich agresja wzrasta z wiekiem. Kiedy tylko dostrzeże w obrębie swego terytorium czerwoną płetwę ogonową intruza, rusza do ataku. Gatunków inaczej ubarwionych nie zauważa. Grubowargi dostępne w sprzedaży pochodzą z odłowów w ich naturalnym środowisku. W Tajladnii są również rozmnażane na specjalnych farmach, w warunkach naturalnych.
W sklepach akwarystycznych można spotkać również spokrewnionego z opisywanym gatunkiem grubowarga zielonego (E. frenatus), którego ubarwienie jest nieco jaśniejsze i wszystkie płetwy są czerwone (widoczny na górnym zdjęciu). Akwaryści hodujący ten gatunek powinny odznaczać się cierpliwością. Jest to gatunek bardzo ciekawy i interesujący.

Rodzina
Karpiowate

Pochodzenie
Tajlandia, Indie Wschodnie.

Długość
Około 13 centymetrów. W naturze do 20 cm.

Odżywianie
Zjada każdy pokarm, w szczególności żywe przydenne. Szczególnie chętnie spożywa doniczkowce, rureczniki, oczliki, rozwielitki, larwy wodzieni, komarów i ochotek. Należy pamiętać, by jego dieta zawierała również składniki roślinne. Szczególnie polecana jest sałata oraz sparzone płatki owsiane. Pokarm suchy musi zawierać glony morskie, proteiny roślinne, chlorofil, błonnik, karoten i witaminy.

Temperatura
23-26 C, wyższa w okresie tarła.

Warunki hodowlane
Grubowarg obiera sobie terytorium, więc w akwarium powinny być umieszczone korzenie, jaskinie, by zapewnić mu możliwość wyboru kryjówek. Funkcję podłoża może pełnić ciemny żwirek . Wymaga akwarium dużego i długiego. Również należy zapewnić mu wolną przestrzeń do pływania. Gatunek ten najlepiej toleruje dojrzałą miękką lub lekko twardą wodę. Grubowargi nie znoszą zbyt jasnego oświetlenia, co wiąże się z ich sposobem życia. Nie atakuje gatunków takich jak.: żaglowiec skalar, kiryśnik czarnoplamy, pielęgnica skośnopręga oraz wąsacz niebieski.

Rozmnażanie
W warunkach domowych bardzo rzadko udaje się rozmnożyć grubowargi. Trudność polega na agresywności ryb w stosunku do własnego gatunku. Używane powinny być zbiorniki 500-1000 litrowe. Woda w zbiorniku tarliskowym być miękka, pH około 6,5 oraz temperatura 26-28 C. Musi działać filtr torfowy. Wywołane hormonalnie tarło prowadzi do rozrzucenia ikry, podczas gdy naturalne przebiega przy dnie zbiornika w zagłębieniu. Młode grubowargi wykluwają się po około dwóch dniach.